Bir kopuş ki bu

dünyanın tüm ağrıları göğsümde toplandı

Oysa umudumu akıtmıştım satırlara

Dikersin sandım açılan yaraları

o yaralara dokundun

öyle cılızdı ki bu dokunuş

Yine de yeşerdi sevgim


Bir dağ ki bu

Aşılmıyor, dalgalandıkça dalgalanıyor kaypak yılgınlığım

Ben seni hisli bir duvar sandım

Sen hissiz bir göktün

Göremedim

Açıldıkça açıldı yara

Sen umarsızdın.

Öyle bir görünmezlik ki bu suretim

Yine de yeşerdi sevgim


Öyle bir boşluk ki bu,

sadece seninle dolacak

Sandım ki çıkarırsın beni hantal yorgunluğumdan Elini uzattın

Huzura açılan bir kapıyı açar gibi

Hoyrat, sabırsız uzandım sana

Sen ittin beni 

Daha derine saplandığımı fark etmedim

Yine de yeşerdi sevgim

Daha da büyüdü boşluk

Sızının harelerine doldu yalnızlığım

Gizlendikçe gizlenip

Kendi içinde öyle büyüdü ki

Kurtulmaya çalışmak

viran kimsesizliklerde gizleri açığa çıkarmak kadar

saçmaydı

Çok zor anladım

Yine de yeşerdi sevgim


Öyle bir yokluk ki bu

Dilmek dilmek olan sensizliği

Hayatıma kazıdım

İs içinde kaldı dünyam

Tufana dönüştüğünü göremedim

Öfke ve hınç doldu içim

Sandım ki unuturum,

bu öfke bir şahan kadar keskin

İlkel bir yarayı beslediğimi bilemedim,

Beni kıskacına sıkıştırıp ölüme göndereceğini

Yine de

Yeşerdikçe yeşerdi sevgim.