Ah ilkeler o ilkbaharda açan çiçeklerin de olan anı
Yalnızlığımıza bir sığınma peşinde tüketirken zamanı
Bazen bir kıyıya vuruşu dalganın ya da ölüşü bir kelebeğin
Bir boynun inceliğinde bazen tutar dallarını hayatın
Bizler yalnızca bir çıkış ararız önümüze konulsun bir ilmek diye
Asılsız işlere bulaştığımız olur ya bir ilkeye uymadan niye?
Çünkü bilmiyoruz izini aydınlanmanın içindeki kurallardan
Sahte oluşumuza doğan sözler ve işler bundan
Bir ömür ararız içimizdeki ellerin ilmek ilmek zamanı serişini yeryüzüne
Sıhhatli bir iki iş yaparsak şans mıdır yoksa bir ebediyet mi doğurur bunu bazılarının ellerine
Her ne isek o kalmak değil sancımız ondan öteye düşen bir iz tutmak yollarda
Az çaba ve çok iş denen bir sonucun ulaşılması gerektiği günlerde, aylarda
Sakinliği mi savunmalı, bozmayı mı büsbütün anları?
Kıvranır da yürekler bulunur mu bir gün cevabı?
