İnadına gülebilmeli insan; geceye, kuyuya, takıldığı son taşa.
İnadına koşmalı insan; geç kalmamışçasına hiçbir yaşantıya.
İnadına taşmalı kendini zincirlediği çerçevelerin dışına.
İnadına sevmeli, inadına sevilmeli habersiz geçen yılların anısına.
İnadına şarkılar söylemeli sabahın ilk ışıklarına.
İnadına yazmalı, inadına çizmeli kalemi, tek limanıymışçasına.
İnadına nefes alabilmeli hayatın en derin sularında.
Ve inadına doğrulmalı, hiç eğilmemişçesine belini büken dünyaya.
