düşününce üzücü
idamlık mahkumun
görüş günü
anlamsızlık ve hüzün
kaplıyor göğsümü
sevmediğini anlıyorum beni
geç mi oldu dersin
suç bende mi
yoksa sen mi çok iyisin
beni sevdiğini söylerken
hiç mi üzülmedin
yalan yalan yalan
kalbin hiç titremedi mi
halime hiç mi üzülmedin
bu kadar saf duygularla sevişimi
görünce neden insaf etmedin
soğukkanlılığın dehşet verici
sokak köpeğini tekmeler gibi
fütursuzca ve canice
abartmıyorum sevgilim
anlatamam içimdeki burukluğu
ne satırlar ne kelimeler
fayda etmiyor
inan ki denedim
şimdi sen devam edersin hayatına
sanki ben hiç olmamışçasına
gezersin tozarsın
gelmem bile aklına
hoş
zaten hiç gelmemişim
bu saatten sonra
gelsem ne
gelmesem ne
ama zor oldu bunu kabul edişim
sevilmemek mevzu değil sevgilim
mevzu sevildiğine inandırılmak
birinin çıkıp seni her halinle kabul etmesine
inandırılmak
kandırılmak
