Allah bence anlatıldığı gibi değil benim onu hissettiğim cümle şu annemizin sevgisi onun sevgisinin yanında okyanusta damla. Bu beni her şeyden vazgeçirebilir kalbimi huzurla doldurabilir, içim rahat teslimiyet duygumda sadece onadır. Bazı hataları yaparken başta kendi içimiz, vicdanımız sızlıyorsa sonrasında Allah affedicidir nasılsa bağışlar demenin samimiyeti yok bana göre azabın daha düşüncende seninle başlıyor bu da bir ceza gibi değil midir zaten devamını getirmekte bunun getirilerini onaylamak bence. Sürekli olarak etrafımda şu cümleler dinden soğudum çünkü dindar biri şöyle yaptı işte bilmem ne.Bahaneler üretmek o kadar kolay bir avutma yöntemidir ki ama tam bir tokluk vermez insana, çünkü temelde bunu sen seçiyorsun aslında o insanın kötülüğü senin uzak durma sebebin değil bunu zaten sen istemiyorsun hayatında üşeniyorsun vb. Seçtiğimiz yaşama şekillerinin sebebi olarak başkalarını gösteren insanlar bana oturmamış karakterler olarak geliyor. Sen de bu toplumda nasıl olunması gerektiğini gösterecek o kişi olabilirsin ama sen hiç bir şey yapmamayı seçiyorsun. Neyse Allahtan istediğim şeyler eğer eminsem bana iyi geleceğinden ve saflıkla istediysem genelde oluyor ama olmasa da benim gördüğümden daha fazlasını gördüğüne inandığım için çok hırpalamıyorum kendimi. Bana göre onun bana verdiği en büyük hediye yaşadığım üzücü olaylarda ilk başlardaki şoku atlattıktan sonra özellikle gülebilecek komik bir hikayeye çevirebilmem yaşadıklarımı. Bu benim gerçekten olmasaydı huzurlu yaşayamazdım dediğim bir özelliğim. Yani kısacası şunu söylemek istiyorum özetle birşeylere uzak durmayı seçiyorsanız ve temelde özgür bağımsız bir birey olduğunuzu düşünüyorsanız hadi büyümek için bir adım daha atın bunun için başkalarını suçlamayın.
