Ben o kaldırımdan ağlayarak geçtim, bir çiçek boy versin diye

Oysa yaşanmazmış, bir inceliği anlamak adına incinerek.

Yarım yamalak bildiğim bir türküyü tutup hayatıma nakarat yapmışım,

Olmazmış böyle. Eksik bir söz hayat sanılmazmış.

Ben sevgiyi "kendiliğinden gelen" diye tanımlamışım,

Oysa "kendi olarak gelen"miş sevgi. 

Ben tüm bu karmaşıklıktan bir hayat bulurum sanmışım,

Tutunduğum yitirdiğimmiş de, yitiren bir daha tutunamazmış.