Bazı alışkanlıklarıma geri döndüm. Sigarayı çoğalttım, alkolü azalttım. Geceleri düşünmenin zararlarından arındım. Birkaç antidepresana daha başladım ve yeni kişilerle tanıştım. Hiçbirine de alışamadım. Kimsede seni aramadım. Sen olan her şeyden kaçtım. Savaştan önce şarap içme isteğimi hâlâ bastıramadım. Küllüğü boşaltmadım, çöpleri dökmeyi unuttum. Artık ile başlayan cümlelerden bıktım. Sokağın ortasında şarkı söylemekten ve duygularımı orta yere sermekten hiçbir zaman çekinmedim. Her zaman hazırcevap itin teki olarak kaldım. Değişemezdim, doğam böyle, diyemezdim. Günden güne değiştiğimi fark edince yormadım çenemi. Şimdi, eskisi kadar konuşmuyorum fakat dilimde yuvarlananları söylemeyi de ihmal etmiyorum. Neyi alsam elime tuzla buz olmasına alışıyorum. İncir reçelini de hâlâ sevmiyorum. Ayrıntılara takılan zihnimin belleğini konyakla yıkıyor, beynimi mürekkebin ucuna akıtıyorum. Bileklerimi kesmiyor ve tırnaklarımı yemiyorum. Yalan söylüyorum.
