İnsan,
Aklı erene kadar,
Hayatın maktülü,
Aklı erdikten sonra,
Hayatın zanlısıdır.
Hangi bebek günahkar doğar?
Hangi yıllanmış insan masum ölür?
Seçimlerindir seni insan eden,
Seçemediklerin ise senin parmaklıkların.
Ama insan kendince haklıdır,
Gerçeği örter sürekli,
Vicdanı üşümesin diye.
Belki üç beş çocukluk travması,
Belki hırs, intikam, kibir,
Belki mal biriktiren,
İşkembesi heybetli bir zalim,
Bahanesi hazır ve nazır.
Bir de İktidar olursa bir gün,
Kendi hayatına,
Canına okur diğer hayatların,
Zulüm ile abad eder,
Fitne çıkarır, kan döker,
Tanrı buna aman verir,
İyiler ve kötüler,
Şeytanlar ve melekler
Şahit olsun diye!