İnsan doğdu
Giyinip kuşandı kendiliğini
ama bu az geldi insana
bir kendisini daha taşımaya başladı
Sırtında ve bir tane ve bir tane daha
Gözleri kamaştıran bir kalabalık matlıklarından
soğurmaya başlayan güneşi, bulut kutupları,
kendini kurtarmaya çalıştı beceremedi
elde ettiği iki parçacık gözyaşı bayat ve
ham duygular
Çok düşündü
ama düşünmedi mertçe
dürüstçe koymadı şapkayı kibir mumunun
önüne
Gölge etme, dedi, başka ihsan istemez
ama yanlış kişiye
Büküldü beli yüzünde bir gülümseme
ama hep ilki
Aramaya koyuldu yüzyıllarca gitmediği yer
kalmadı sormadığı soruşturmadığı
Halbuki aradığı hep oradaydı
Yanıuzağında
