İç çekişlerle doldurdum
Yüreğime, ellerimle açtığım kovuğu
Derin iç çekişlerle...
Ağaca kıyamazdım
Ağaç ki zaten dert boyu kadar kökü derinde
İnsana gelince
İnsan, insana yamadır
Her yağan yağmurda yeniden dikilen
Fısıldamak, açtığın kovuğa sırrını değil marifet
Yazmak... fısıldayamadığını yazmaktır iş
Duvar ördümse kendi elimle
Yıktıysam onu
Fısıldayamadığımı yazmakla oldu bu.
Vakitsiz geldim
Vakitsiz yazdım
Bir yazmayı bilirim, fısıldamayı beceremedim
Mektup da yazamadım belki ama
Keder pulları biriktirdim
Biraz güz
Biraz sızı desenli
Güz gülünü unutmadım
Tütün hiç sarmadım belki ama
Şiirler biriktirdim
Biraz suskun
Biraz kırık dokulu
Yağmurun ağladığını gördüm
Gecenin şehla bakışları altında
