Thomas Hobbes "insan insanın kurdudur diyordu. İsmet Özel ise "insan insanın ümididir" diyerek karşı geldi buna. Denilebilir ki Hobbes ile beraber yaşayan insanlar kurtlukta mahirdi, Özel'in insanları ümitlikte. Her ikisi de kendi dönemini yansıtan betimlemeler yaptı. Günümüz insanını ne betimlemek mümkün ne de mahir olduğu alanı bulmak. Yani insan artık ne kurtluk yapabiliyor ne de ümit olabiliyor. İnsan oluyor mu peki? İnsanın ne demek olduğunu bilirse onu da olacakmış gibi görünüyor. Hoş her şey görünmekle de kavi değil.
Ölümden mi kaçar, yaşamdan mı insan, yurdundan mı göçer, kendinden mi? Dünyaya sığmaz insan, kaçar da içinden çıkılmaz bir mekâna haps olur. Adına göçmen denir, mülteci denir, küfür kıyamet edilir. Her şey tamam olunca Avrupa yollarına pazarlık konusu dahi edilir. Sizin hiç canınız pazarlamaya açıldı mı? Kurt olamıyoruz, av değiller çünkü, ümit olamıyoruz ev değiliz, ne oluyoruz peki ? Zalimden başkası hiç mi hiç olamadık
**Çizim, Hediye Sümeyra Korkmaz isimli bir ressam hanımın. Kullanmama izin verdiği için teşekkür ederim.
