İnsanlar,
Bir kayanın dibinde,
Bir nehrin kıyısında insanlar.
Ses, söz etmeden onlarca insan.
Haykırırcasına bu girdapta.
Çıkmayı ümit etmekten aciz,
Gözleri kendini görmeyen insanlar
İnsanlar,
İnsanlar ki belirsizlik içinde asırlarca
Tecrübenin acı olgunluğu ne çare
Nasihat, tavsiye ne çare
Susuzluk içinde kıvranıp
Kendi kanını içen insanlar
Sonra dönüp su ikram edenin yüzüne
Kanlı ağzıyla tüküren insanlar
Ah insanlar,
Neden bu kadar kaygı
Bu hissiz akışın içine kendini bırakmamak
Niye bu kendini bilmemeye olan tutku
Neden bu acımasızlık, kendine.
Neden bu kabullenmezlik,
Görmezden, bilmezden gelme
Kaderine olan bu bağnazlık niye?
Ah insanlar, ah zavallı,
kendini yalnız kendine anlatan kendim.
