Cennetten kovulmuş cehenne sürülmüş
Kendi kıyametini koparmış biri sürüyor atını dağlara
Gün batımı yaklaşırken bir kez daha kusuyor nefretini insanlara
Haykırıyor tan vaktine kadar en derin en karanlık öfkenin verdiği huzurla
Yemiyor içmiyor sadece kin kusuyor
Alın arz sizin olsun nefretim bana yeter diyerek
O kişi ki gün tekrar battığında insan olmaktan vazg
eçecek
