Yurdun dört bir yanında düşmanlar
Hepsi güler yüzlü şeytanlar
İnançlarını yitirmişler,
Yalanı ilke edinmişler,
Doğruyu hasım bellemişler
Ne yana baksak, hain yüzler
Dillerinde kallavi küfürler
Dinlemeyi bilmezler.
Gerçeklik gözlerinin önünde olmasına rağmen,
Beyinlerini zayıflatarak geliyorlar görmezden,
Hafızalarında siyasilerin söylemleri
Yollarında gürültülerle dolu sloganlar
Yanlarında zayıf ruha bürünmüş canlılar
Aynı kelimelerle konuşsak da bize sağırlar
Algıları kopuk,
Düşünceleri yitik,
Eylemleri eksik
Duyguları bitik,
Oysa bizdik, beraberdik
Kapılarımız açık
Samimiyetiz sağlıklıydı.
Ne oldu da böyle olduk?
Kim suçlu,
Biz mi,
Siz mi?
Yoksa bizi birbirimize kırdıran siyaset mi?
İdeoloji bağımlısı olundu,
Kürsüye çıkanların ağızlarına bakıldı
Çıkan kelimeleri hayatlarının merkezine dikildi.
Gün geçtikçe hayatlarının her yanını söylemlerle çevirdiler
Zehir saçtıklarından habersiz her şeye inanmaya sürdürdüler
İnançları duygularından ayrıldı,
Duygular gerçekliğe kör bırakıldı
Gerçeklik, yanlış beslenen algının işkencesine tabi tutuldu
İnsan olunmazdı,
İnsan kalınırdı.
bunu bilemedik.
İnsan kalmak, kendinizle bütün olmayı başarabilmekti.
İnsan olmak ise kendinizdeki eksiklikleri başkalarından alarak
yama misali eksik yerlerine dikmekti
bizler, kendimizde kalamadık
arayışlar için yollara düştükçe,
birilerine ziyaretçisi ya da birilerine konuk olduk
Bağ orada koptu,
Dağ yerinden oynadı,
Sağ kalanlar kendinden bir haber kaldı
Birbirimize sesleniyoruz da duymuyoruz
Aynı harfleri birleştirip bir anlam kazandıramıyoruz
Biz,
Anlam kazanmak yerine anlamımızı ideolojilere sunduk
Huzur bozan, can sıkan, ömür tüketen söylemlere aldandık
Tek çözüm onlar diyerek,
Kürsüye bakarak alkışlar tuttuk!
Coğrafyaya hükmeden bizdik
Ne oldu da izleyen tarafına geçtik
Sahneye sunulanlar bizden parçalardı
Bunu bizlere ideoloji olarak sundular
Kılıç darbesiyle ayrıştırdılar,
Tutunacak tek dalımız bizdik,
Kalkanları indirip, hanemize girmelerine izin verdik
Sahnedeki farklıydı ama yaşananlar bizlerin hayatıydı!
Sonra sahnenin bir başka köşesinde,
Kendilerini katleden gençler vardı
Gördüklerimiz bizdik,
Ne hale geldiğimiz düşünmeden,
Her şeyi yere indirip ayaklar altında ezdik
Sıcaklığını ve hislerini yok ettik
Parçaları toplayıp onardık
İnsandı ama eksikti
Eksiliyoruz....
