Bundan birkaç sene önce eğitim fakültesinde aldığım bir derste küçük bir bebeğin annesinin sevgisi olmazsa ölebileceğini okumuştum. Elbette bununla ilgili çok detay var durumun ölüme kadar gelmesi için. Düşünüyorum da yetişkin bir insan da bebekten farklı değil. Çünkü herkesin sevgiye ihtiyacı vardır. Belki bir yetişkin öyle hemen ölmez ama sevgisizlikle günden güne öldürülür. Masum kalplerin en büyük işkencesi bence sevgisizlikle zulüme uğraması. Hiçbir beklentin yoktur sevdiğinin sevgisinden başka.
Ona da kızamazsın ki. Sanırsın bir başkasının sevgisine küsmüş sana vermeye korkuyor o kainatın yaratılış sebebi olan aşkı, sevgiyi. Ama sen günden güne içine atıp ölmeyi beklersin. Hatta ölüp kurtulmayı. Yorulursun ince düşünmekten. Bir adım atsa kilometreleri koşarak gidecek güçtesindir oysa. Kalbine dokunsa tarlalar boyu çiçek açacak tohumların vardır. Fakat gönlünde yüzyıllarca yaşatacak baharı onun iki dudağının arasında beklersin.
