Ahmet Telli - Dedi ki O (Şiir)
Derelerden geçtiydik seninle, azgın
Nehirlerden, çöl yalnızlıklarından
Sesin bir çavlandı güllerin fecrinde
Her yol ağzında bir daha öpüşürdük
Böğürtlen kokardı tedirgin boynun
Buğulanan geçmiş, kanayan yara
Avuçlarımızdaki karanlık uğultu
Huzursuz taylar gibiydik, yılkıya
Düşmüştük, karanlık bir yalnızlığa;
Ürperiyordu savrulan yelelerimiz
Ürperiyordu anılar sandığımız orman
Bir yolculuk söylencesiydi ömrümüz
Unutulmuş dillerin hüznüne benzerdi
Ateşin kalbine sokulurduk, rüzgarın
Yurtsuz soluğuna; zamansa yelkeni
Yırtılmış uçurumdu uğuldayıp duran
Sayımı yapıldıydı ateşin ve toprağın
Suyun ve havanın anlattığı bilindiydi
Geçirgen bir sarnıçtı anasır-ı erbaa
Ve uygarlığın ölçüsü olmuştu insan
Dedi ki o: Yoruldum insan olmaktan
İnsan yorulur bazen insan olmaktan
Biz yorulduk, su yoruldu, gök bile
Eskimişti bakıp durmalarımızdan
Örselenen yaralarımızı kuzgunî
Sütüyle onarırken dağ geçitleri
Bir boşluk uykudan uyanıyordu
Derelerden, azgın nehirlerden, çöl
Yalnızlıklarından geçtiydik seninle
Böğürtlen kokulu vadilerde durup
Bir daha öpüşmüştük başımın hâlâ
Dönüp durması bundandır işte
Aklım yalpalıyorsa bundandır
“İnsan yorulur bazen insan olmaktan”
Yayınlandı
Aslı
2020-11-21T03:30:13+03:00Rica ederim🌸🌸
Utku Koçlar
2020-11-20T15:46:56+03:00Senin sayende keşfettiğim bir şiir daha.. Teşekkürler avukat hanım 💙🍂
Aslı
2020-11-15T22:02:03+03:00Yaa :) 🌸🌸
Atakan Aydın
2020-11-15T21:59:54+03:00Senin sesinden okuyorum aslı :)
Aslı
2020-11-15T21:01:04+03:00Ben de çok beğendim. Rica ederim Feroşum🌸
Ferah
2020-11-15T20:49:19+03:00Yeri çok ayrıdır. Bu içerik için teşekkür ederiz🌺