Bırak süslesin gözyaşların yazdıklarını,
İzin ver bulansın ellerin kapkara islere.
Düşüncelerini susturmaya çalışmamalı.
Kelimeler anlamlarını yitirsin düşündükçe...
Dünya bir gösteri sunsun gerçeklerle
İnsanlar seyreylesin kendi pisliklerini:
Yuhalasınlar günahlarını bilmezcesine
Buladursunlar kendilerine günah keçisi
Ne var ki kendi tiksinç zihinlerinde
Sırada sen varsın, ben varım hissedince,
Ayaklarımızdan bağlayacaklar bizleri,
Ve göreceğiz okyanusların en dibini...
Kaçamayız kader denilen uydurmadan.
Duramayız onların önünde irademizle
Uzaklaşmak isteyeceğiz dünyadan,
Asacağız kendimizi aklımızdakilerle.
Gitmeden önce selamlayın bedeninizi!
Sonsuzluğu dinleyin gökyüzündeki,
Korkunun ecele yoktu faydası hani,
Biliyorum korkum öldürdü ecelimi...
Umurumda değil artık ölüm, keder veya acı.
Bu kadar sakin hissetmeme şaşmamalı.
Doldurmadıkça dolmuyor düşemeyen gözyaşları.
Benden akmış hüzün emsin canlarınızı!
Bir uçurumun ucundayım sanki
İstediğim tam da bu değil miydi?
Hissediyorum yakında düşeceğimi
O zamana kadar açığa vuracağım her şeyi...
Herhangi bir yer varsa buradan uzakta,
Orada oynayalım imkansız kumarımızı.
İyi ya da kötü devamları çıksın karşımıza,
Kötüye razı olalım sonların en sonunda.
Çünkü biz de az değildik ne de olsa...
