İnsanın en serin anında bile içinde tutuşan bir yer vardır, kimse bilmez.

Baharı bekler, bahar gelmez. Bir ömür suladığı çiçeği solar, kimse görmez. Sonra bir an gelir, çiçek koparılır, saksı kırılır, pencere kapatılır, perde çekilir.

İnsan o eşikte, her şeyden vazgeçer.