İnsanlar beslenir, bazen bir ekmek bir tas çorba bazen de yaşanmışlıklarıyla sonunda da yorumunu eksik etmez keşke bu kadar yemeseydim/sevmeseydim der hazımsızlık yaşar, bir türlü atamaz midesindeki düşüncelerini. Ziyanı yok eğer biraz akıllıysa ertesi günler değişir zevkleri, bilir nerde doyması gerektiğini kaşığı ağzına atınca üflemesi gerektiğini unutmaz, insanın birdir kalbi, beyni ve midesi.
Kalp; acıysa sevmez
Beyin; yorulduysa atar
Mide; kaldıramıyorsa kusar
Bu yüzden ne kalbi ne beyni ne mideyi ehliyetsiz birine vermek uçuruma karşı gaza basmaktır.
Ve dahi seslenecek olursak bütün ehliyetsiz şoförlere yemeği ve insanı üflemeden yememeli/sevmemeli aksi takdirde
Ya dili yanar ya kalbi.
