Çıktım hicran katına,

Hasbihal eyledik ömrüm ile 

Dedi geçen zaman ziyan mıdır har mıdır? 

Dedim hatırı sayılır bir ahım var

Bendeki bu zaman yürekte nardır. 


Çıktım gençliğimin bağına 

Seyreyledim bir çift yüzü

Biraz solgun 

Fazlaca çizgili gördüm beni 

Zayi olmuş gördüğüm kahvaltı masaları

Gözyaşlarımı topladım ellerimle 

Ellerim bir ateşten gömlek 

Kendimi kendi ellerimle gömmek...


Çıktım 26. yaşıma 

Bir köşede başı eğik gördüm 

Unutma dedim acını!

Soylu yalnızlığınla varsın 

Seni bu kadar büyüttü ancak acın 

1995 yılından bu zamana 95 kurşun yemişsin az daha sabır!


Şimdi bu şiir olmadı,

En iyisi yırt at bu şiiri. 

Neden diye sorma, olmadı işte. 

Bazı duygular kaleme dökülmüyor 

Dökülse bunun adı cinayet olur zaten. 

Faili belli bir ölüm olur. 

Bildiklerimin pratik karşılığı yoksa bu dünyada 

Yazdıklarımın da önemi yoktur aslında. 

Bir gün önemi olursa, kendimden, 

Olmazsa kalemimden bileceğim. 

Zaten bir önemi de yok,

Her ikisi de çöpe gidecek!