elini elimden çektiğinde

benim ilk terk edilişim değildi

dümdüz şeyler söylemek istiyorum

sana dümdüz bakmak, bağırmak

bir milyon kafamla dümdüz yürümek istiyorum

sana yürümek istiyorum

geç değil tam vaktinde buradayız

ama yine de 

bana birkaç yıl ver yeter

düşünmem lazım

bir antidepresan döngüsünde 

kendi kuyruğumu kovalamaktan yoruldum

hızlansam öndekine 

yavaşlasam arkadakine 

çarpmaktan yoruldum

senden tek bir şey bekledim

beni durdur istedim

yani kurtarmanı istedim

kendimden

ama bana kaybol der gibi baktın

eskiden sende kaybolurdum 

şimdi sensizlikte

yamuk düşüncelerle

elimden sıkı sıkı tutan bir reçete

yok olmak isterken 

daha çok yer etmekten korkuyorum dünyada

yarın güleceğimizi bilsem de 

bugün bu sıkıntı beni mahvediyor

ve şimdi

akreple yelkovanın 

beni boğmalarını istediğim bir saatte 

sen elimi bırakıyorsun