İnsanlar yaşlandıkça yaşadığı olayların, yaptığı hataların ona komik gelmesi kadar ilginç bir durum yoktur. Ben bu tür olaylardan çabuk etkilenen ve ders çıkarmayan bir insanım. O yüzden yaşadığım bir olayı sürekli olarak, adeta bir ritüelmiş gibi yaşadığımı söyleyebilirim. Hatalarım beni ben yapan bir olgu değil, aksine, hatalarım beni benden alıkoyup bana kendimin nasıl bir insan olduğunu gösteren olaylar örgüsü. Komik olur belki ama bunları yaşamaktan zevk alıyorum. İnsanlar tarafından farklı görülmek belki de benim bir hastalığım. Ya da sıradanlığımı oluşturan bir unsur. Ben bunu bilemem çünkü dışarıdan hiç kendime bakmadım. Bana empati kur diyen insanların empati yeteneğine de güvenmiyorum.


İnsan bencil bir varlıktır, o yüzden kendinden başkasını düşünemez ve aksini iddia eden de bence biraz kendine yalan söylüyordur. Yalan söylemek de bir hatadır mesela ama biz bu hatayı yaptığımız zaman bile kabullenemeyiz. Egomuz izin vermez buna. Ah, bu egomuz yok mu... Bizi sürekli hata yapmaya zorlayan, büyük hatalar yaptıran ve vicdanımızın aslında ne kadar kör olduğunu kanıtlayan egomuz! Egoist düşünmek bizim biyolojik yapımıza işlenmiş. Yaşam içgüdüsü diyoruz buna. Doğru ve yanlışı buna göre seçiyoruz ve sonrasında doğrular doğru ve yanlışlar da yanlış olarak kalıyor. Ya sizin dokuzunuz sizin altınızsa peki? Bunu ben bilebilirim ancak toplum bunu anlamaz.


Toplumun kendi doğruları vardır. O doğrulara göre yaşar ve rejenerasyon geçirirler. Sonrasında gelen toplum daha farklı bir doğru ortaya koyar. Bu doğru belki bir önceki toplumun yanlış gördüğü bir durumdur ama umurlarında değildir. Onlara doğru gelmesi diğer jenerasyondan farklı görünmek içindir biraz da. Köleliğin merkezi olan Amerika kıtasında köleliğin bir anda yasaklanması buna kesinlikle bir örnek olabilir. Ama sonraki jenerasyon bunu kitabına uydurmuş ve paralı köleliği bulmuştur. Halen devam etmektedir ve insanlar bir şeyleri kendi rahatlık alanına batana kadar bunu fark etmez veya etse bile nasıl değiştireceğini bilmez.


Demiştik ya... O yüzden benim hatalarım olarak görünen şeyler bana doğru gelmekte. Bundan utanmıyorum. Kötü bir eylemde bulunduysam da bu benim kendi egomu ve "yaşam içgüdümü" ayakta tutmak içindir. Çünkü benim doğrum budur, böyle de kalacaktır.