Düşler gereğinden fazla mı aydınlık?

Yoksa hayat olduğundan daha mı karanlık?

İnsanlar mı fazla zalim?

Yoksa dünyaya kötülük mü hakim?

Kurulu düzen bir bütün ise,

Ne yani bizler miyiz kırık?


Deneme yanılmaya dayalıdır yaşam,

Hatalar biriktikçe; ne güç kalır, ne de zaman.

Hep olmayanı isteyenleriz biz,

Fakat olan ile yetinmesini de bilmeyiz.

Bir şeylere sahip olabilmek için,

Hep mi elimizdekilere veda etmeliyiz?


Mutluluğu ararken ağlamayı bildik de,

Asıl mutluluğun hâlâ ağlayabiliyor olmak olduğunu göremedik.

Gerekirken sesimizin yankılanıp,

Herkesçe duyulması.

Hep de sustuk biz.

Sonra da nerede adalet diye irdeledik.


Menfaatler uğrunda birbirimizi harcayıp,

Nice nice insanlar kaybettik.

Bencilliğimizin ardına saklanıp,

Ne erdemler yitirdik.

Kurak yüreklere umutlar serpip,

Sonrasında çıkan filizi, kendi ellerimiz ile deştik.


Biz.

Hep de biz.

Bile bile bu dünyayı zindan ettik.