Giden geleni aratmıyor çünkü gelen yok artık
Trenlerde, gemilerde var olmayan insanlık
Gökyüzünün altında evlerine çekilmiş insanlık
Kimileri beklemektedir ölümü soluk soluğa
Bilmediğin yerlere gitmenin heyecanı
Dikilmişti bir zamanlar yüreğinin kapısında
Kim bilir belki birisinin tuttu ahı
Sen karanlıkta parladığında
Şimdi kulaklarımda atmıyor kalbim
Yalnızlık önceden tanıdığım bir arkadaşken
Oldu beraber düşe kalktığım dostum
Boynumdaki bir ürperti gibiydi ansızın gelen
Kaybolduğumu hissederdim eskiden
Gelecek sinsi adımlarla kovaladı durdu
En son nerede olduğumu bilmezken
Var olan anıları silmeye başladı beyin
Artık içimde var olmayan insanlık
Ölümle tanıştı çığlık çığlığa
Bana bir şey olursa kendine iyi bak
Dedi son nefesini verirken usulca
