İnsanlık öldü mü yoksa?
Diğerlerini bilmem ama senin insanlığın öleli çok olmuş..
Zor olmalıydı, sevmediğin bir adamı kendine inandırmak
Hakkını vermeliyim.! İyi oynadın benimle..
Geleceğin benim sanmıştım, inanmıştım sana
Yazacak çok şey var, kalemin mürekkebine yazık..
Canımı daha fazla yakmayacağım senin için, canıma yazık..
Duymayacaksın sitemlerimi, okumayacaksın sana yazdıklarımı..
Sitem şöyle dursun, adını dahi anmayacağım senin!
Sana yazmayacağım artık..
Dedim ya sen sayfayı kirletirsin, deftere yazık!
Bu da son olsun..
Kendimi güldürmeyeceğim intikam güden, kötü birine
Seni nefretinle baş başa bırakıyorum, özgürsün artık
Yine de, beddua etmeyeceğim sana
Kimse böyle ansızın yok sayılmamalı.. Sen bile..
Son inancımdın , eserinle gurur duy
Dönüp bakma sakın arkaya
Kalmadı geriye bir şey, enkazdan başka
Verdiğim değerin zerresini hak etmedin
Ağır geldi, taşıyamadın.
İnsanlık öldü mü yoksa?
Diğerlerini bilmem ama senin insanlığın öleli çok olmuş..
Senin gibiler; kadını hor gören adamların kölesi olurlar
Ağlatılmaktan, aşağılanmaktan şikayetçi olmazlar
Aksine, döner dolaşır yine aynı adamın, oyuncağı olmak için çırpınırlar
Hak ettiğin değeri veren adamın bahçesinde, gün sayman dileğiyle!
Hoşçakal demek isterdim ama.. Nefret dolu biri, hoş kalmayı hak etmez..
Sen benden uzak kal, başka şey istemez…
İnsanlık öldü mü yoksa?
