İntihar çelişkisinde yüreğime karşı nasıl göz yaşları dökmüştüm o gün
Solmuştu çarelerim, sahi aziz, insanın çareleri dahi solar mı?
Umutlar kendini boşluğa bırakıp terkeder mi ruhu.
Umudumun son isyancısı olan çırpınışlarımdan özür dileyemedim,
Üzgünüm sahi ne günler geceler aldı benden bir hayat kırgınlığı.
İçimden sökülen yaşamın göz yaşları, karanlık gecelerin acı birer tebessümü oldular,
İçimde kaybettiğim hayatı, bir gökyüzü maviliğinde gördüğümde anladım ki,
Beden devam ediyor yoluna,
Yiten sadece benim,
Bende, öylesine biri işte.
Kendisini yıllarca öylesine biri kabul etmiş,
Çiçeksi bakışlarını hiçe saymış cehennemin en narin çiçeği.
Hassasiyetin, çocuksu tebessümü.
Öpüyorum güzelim, savaşlar sana emanet.
~Fehmekar
