Bazen bir şeyleri yapmak günlerimi hatta haftalarımı alıyor. Bir karar veriyorum ancak o kararı devam ettirecek iradeyi bedenimde bulamıyorum. Kendime kızıyor muyum, pek değil ama yine de elbette bu durumdan da hoşnut değilim. Yapacağım işi, eylemi, bir sözcüğü dahi çıkarmak zor gelebiliyor. Yaptıktan sonra müthiş keyif alıyorum. Küçük bir çocuğun minik bir işte başarılı olduğunda takındığı o takdire şayan tavrı, jest ve mimiklerimde görmek mümkün oluyor. Her defasında bir sonrakinde daha istikrarlı olacağım sözünü versem de kendime, sözünü tutmak da bir istikrar meselesi olunca yine tökezliyorum. Belki zamanla...
