belki tüylerimi sivrilten bir şarkıda batarsın diye vücuduma
bekliyorum
müzik listemi açmıyorum kendi kendime
kılıç kuşanıp kendi mağlubiyetimi vermektense düşüne
apansız bir biçimde
belki yemek yerken
belki yürürken
belki kimsesizliğime sarmaş dolaş ettiğim;
kendimi unutturayım diye,
söz gelimi sohbetleştiğim insanlarla birkaç lafın beline kırıcı hamleler yaparken
belki bir başka kadınla sevişirken
belki, belkilerin içinde boğuşurken savaşmak
daha şereflisi olur mağlubiyetlerin
bu sonu gelmez görmeyişlerin içinde
sürekli bir şeylere sarılıyorum
en çok da şiir diye adlandırılan bu acıların lisanına
güzel anlaşıyoruz şiirle
bana seni veriyorlar
her hasbihalin sonunda yok oluyorsun ama
aması kötü
yerli yersiz varsın işte
bir itirafta bulunacağım
seni unutuyorum
aklım seni siliyor
geriye sesin kalıyor
gitme
kollarıma ıraksın madem, zihnime ülkem ol
19.07.2019
