Dikişlerini aldırmadığım bir yara var.
Kıpırdamak yetiyor, açılıp kanamasına.
Bulutlar dökmedi yağmurunu, sönmedi âteş.
Ve çekmecemin içinde tozlanan resimde aklım.
Hayâlin sularında yüzen gemide kaldı gözlerim.
Adımlamadığım yolların hasreti, taşırdı rûhumu.
Bir duygunun dile geldiği o âna saplandı bakışım.
Özümde bir nehir vardı, hiç durmadı akışı.
Lâkin hava kapadı diye söndürmedim tüm ışıklarımı.
Birini açık bıraktım ki yerde parlayan sîmi göreyim.
Alayım ellerime, köhne karanlığıma süreyim...
