Zihnimde bir yerde bana acı veren bir şeyler var.
Nefesimi kesip bedenimi esir alan karanlık eller gibi.
Buğulu yüzler var aklımda,
Onları göremiyorum ama
Solukları hep ensemde.
Derin bir sessizlik var kulaklarımda
Bazen zehirli bir uğultu.
Günlerim ıstırap dolu ayan beyan.
Vücuduma dokunuyorum
Sıcak, ürperiyor ben dokundukça.
Her hücrem ağlıyor sanki.
Haykırıyor biriktirdiklerini.
Gözyaşlarım akıyor şimdi.
İçime içime damlıyor.
İçimden gelerek boşalıyor.
Ateş gibiler adeta,
Buzdan bir dağı eritmek istercesine durmaksızın...
Titriyor parmak uçlarım.
Neden devam etmiyor da cümleler
Hep yarım kalıyor?
Kalemim bir sevgili gibi hasretken kağıda
Benim tedirginliğim mi onları ayıran?
Sonra aklıma karanlık silüetler geliyor.
Uykuya dalıp bıraktım.
Kalsınlar öylece.
Reyhan Polat
2022-02-02T20:24:33+03:00Sonu ben çok doğal ve güzel buldum. Onun dışında dizelerin böyle birbirini devam ettirmesi önemli ama tek başına da ifade edileni karşılaması gerekir diye düşünüyorum. O durak noktaları eksikti bana göre, son iki dize ise güzel bir geçiş noktası olmuş. Kaleminize sağlık. 🌸