Ne kadar güzelmiş seninle olmak

Bir bombanın pimi çekilmeden hemen ertesi gibi

Bir hüznü doluca toplamak

Bir kavgaya yalnız katılmak gibi

Yalnız ve darmadağın ayrılmak


Düşün, bir şehir ki senden bana kalan

Karbonmonoksit kışları ve fabrika bacalarıdır

En büyük korkummuş oysaki

Kusurlarınla gömülmek içime  

İçime gömülmek

Rutubete ve hasrete karışmaktır


Alelacele gittin

Sonra süzüldün şiirlerin arasında

Bir başınalık bu 

Bu çaresizlik

Aklımdaydın

Aklıma yayıldın

Aklım oldun sonra

Canımdan ayrılıp acısı oldun


Öyledir bazı şeyler

İmgedir

Sen imgesini arayan bir suçtun

Katilinin arandığından haberi olmayan bir maktul

Ölmüştün

Kanatların kopmuştu

Fallara karıştın

Fal yapmışlardı çiçeklerinden


Uzun uzun adımlarla geldiğin içimden

Kısa adımlarınla gidiyorsun 

Adım adım terk ediyorsun yöremi 

Gitmeli diyorum

Türkülerle şiirlerle uğurlanmalı

Resimlerin kadar


Bir başka bahara tekrar açarsın

Bir başka şiirde tekrar doğar güneşimiz

Başka bir şehirde sobadan yayılırsın kim bilir

Gölgenden çocuklar korkar

Yolların çizgileri olursun

Düşlerin kırıkları

Duvarların astarı olursun kim bilir


Sen hangi denizin kıyısı olursan 

Beni oradan vursunlar