o yabanıl ve atık yansıması çehremin

aynada mahpus ve kendine yararsız

kendini yıkar ama en çok kendine zararsız

başkalarına sundu en güzel çiçeklerini bahçemin

o batıl ve batık yansıması çehremin

üç oda bir salonda hapis ve mutfağa katılmış

şiddetli muhalefetten her gece darağacında asılırmış

kırışıksız ve yeniydi daha demin.

o karalı ve yaralı yansıması çehremin

kimin ülkesinden geçsem ele verirdi kalpsizliğimi,

ve en çok dilsizlerdi anlayanlar dilsizliğimi,

artık şahitliğim sadece yanışına her yerimin.

o şaşalı ve temaşalı yansıması çehremin

pek çok kez isyan etti giyotine,

hiçbir vakit istesem de bana uğramadın diye.

yine bir sabaha karşı, sonu gelmedi yüzümdeki çiziklerimin.

o yasak ve aksak yansıması çehremin,

hiç hayrı yok artık kimselere,

her çehreyi zorla çevirdi kendilerine

hesaplarını bir bir soracak, içine sokulduğu bu yamalak alemin

o yerini yadırgamış ve yadsınmış yansıması çehremin,

yaşardık bölük pörçük kırgınlıkları

gecekondu pencerelerinden beklerdik bir umut sabahları,

bize mükellef, azabı uzun gecelerin,

ah bahtı, benim ezinç gören zavallı çehremin.