Yeni yetme tanrılarını kovalayan ıslıklar çaldım
Çizgileri ışıklarla soldurulmuş insanların
Beni dirilten ölümlerle yaşarken ben
Şehrin büyüsünün lanetini söndürecek
Bir sesle.
Bir sesle
Titredi her sabah kırbaçlanan cesetler.
Zaman kıvrımlarını o sesle kaybetti avuıçlarımda
İplerle göğe ağan olmuş bir sesti
İşitilecek bir sesti
İşitilecek tek güzel sesti
Ancak sarılan kimseler olmadı:
sımsıkı…
ve çocukça…
Hiç kimsesizim:
ama artık s e s -s i z- c e.
Hamit CANBOLAT
