İstanbul'da kaldı oyuncaklarım
Sorgusuz sualsiz on yaşımda
Bir ipotek evdi bizi bitiren
Anlaşılmaz bir kalabalıktı İstanbul
Her şeyini kaybedersin ama yine de seversin
Narin günlerin kokusu hala koynumda
İstanbul sabahında kaldı güvercin sesi
Balkon sefasıydı İstanbul'un boğazı
Artık ruhumun imzasını taşırdı İstanbul
Sevdayı anlatır gibi anlatırdı kendini bana
Bir telaş yürüyor yol ortasında
Kırmızı tramvayda elinde oyuncakla
İstiklal de kim ne oynayacak belli mi?
Para şan şöhret insanı oynayacak
Ama benim İstanbul'da kaldı oyuncaklarım
Karşının vapurunda müdavim martılar
Üçüncü kattan denizin köpükleri
Sanki coşturur İstanbul gecelerini
Bu gecelerde yarım bir kule İstanbul
İçinde kalmış bir kız çocuğu hala on yaşında
Şiir gibisin geceleri İstanbul
Ahengin akar sokaklarına
Gecelerin yakar, güneşin söndürür
Saflığını çıkarır gün yüzüne güneş
Ama benim İstanbul'da kaldı saflığım
Masum bir İstanbul'du on yaşım
Her şeyimi bıraktım senin kapında
Öyle acele çıktım ki çocukluğumdan
İstanbul'da bitti çocukluğum,
İstanbul'da bitti bende, bende bittim.
