Tutunabilmek hayat,
Sonunun nereye gittiğini bilmediğin hayallere,
Kapının çalınmasından korkarak
Sarılmak düşlere,
Isınmayı beklemek yüreğinin yangınında,
Ve yaklaştıkça daha çok yanmak.
Medet ummak insanlardan,
Birinin yüzüne taktığı binlerce maskeye inanmak,
İnanmayı seçmek ya da,
Tacize uğramış umutlarının acı kapısında
Nöbet tutmak korkulara,
Cesaretin zırhını giyip üzerine,
İnanç kelepçesini takmak hayallere;
Aynadaki yüzünü baba,
Sırtındaki duvarı ana saymak,
Acılarını kardeş sayıp da sahiplenmek hepsini
Günlerini takvimle değil de,
Alnındaki çizgilerle saymak.
Hiç olmayan mutluluğunu gözyaşlarınla sulamak,
Ve günlerce yalnızlığın şarkısını dinlemek,
Ellerini başının altına yastık yapıp,
Gecenin yorganını çekerek uymak üzerine,
Çıplak kalmak geleceğe,
Feri sönmüş gözlerde,
Aç kalmış yüreklerde,
Gitmek sadece,
İstanbul'a.
