Gecenin bir yarısı istasyon caddesinde
Saat sabahın üçü
Belki de beşi güneşim doğacak
Zamandan soyutlanmış halde varlığım
Sırılsıklam ve aşığım
Gözlerimi kaçıramıyorum yalnızlıktan
Gözlerim karıncalanıyor
Bir sokak lambası yanıp sönüyor
Ben gibi ışıklar titriyor
Hava bozuk, duman kaplı gökyüzünde
Gökyüzüm karanlık, yokluğun gibi
İntikam alır gibi
Ben gibi...
Aşığım/
Yürüyorum hava cam gibi keskin, soğuk
adımlarım küçük
Banklarda yatan insanlar üşüyor
Ellerim üşüyor sen başka şehirde
Ben, ben aşkın içinde özlem dolu
Aşığım sadece
Adım attıkça uzaklaşıyorum kendimden
Sana gelmeden senden gidemeden
Caddeler boş, ıssız, tekinsiz
Ben yorgunum, düşüncelerim vakitsiz
Aşığım, aşığınım/
Aşamadığım düşünceler içinde
Yolum sokağım düşüncem cümlem
Tükenir biter...
Bitmez büyük yalnızlığım
Aşığım
