hislerim savrulur yaprakların arasında
kaybolmak sorun olmaz yabancı bedenlerin anılarında
bir asi çocuk belirir ruhumun tenha köşelerinden
alışmış çöplüğe, süpürmek ister yaprakları
bilir mi hislerimiz kazınır asfalta
bir araba geçer üstünden belki
biraz götürür benden ülkenin diğer ucuna
her yüz tanıdık gelir bu yüzden
çalar benden,
kendime bile yetemem
bir ağacın altında oturmuş ağlayan birini görürseniz
bilin ki o benim, gözlerimle beslenir kökleri
dökme yapraklarını bu bahar
sıkıca tut dallarında, masum bir istek
en çok kendim için istediğim
çünkü her yıl babam tarafından budanır dallarım
sonra kimin kökünden meyve beklesem
korkup kaçarım
