Kendi midemi öyle çok bulandırıyorum ki... Sonra kendimi kusuyorum salonun orta yerine. Kendi evime yabancı, her şeyden şikayetçi. Hayatım, hep kendini tekrarlayan çırpınışlarından ibaret gibi sanki bu kusmuk yığının içinde. Nasıl çıkacağım bilmiyorum.

Yine midem bulanıyor.

Yine iğrenç bir kendim.