Hiç düşündünüz mü, ne çok "istiyorum" var hayatımızda. Ne kadar çok şey istiyoruz, ne kadar çok "ben" diyoruz? Aslında yok zannettiğimiz egomuz, benliğimiz o kadar büyük ki. En basit şeylerden tutun da büyük isteklere kadar, hep içimizden geleni yapmak istiyoruz. Peki bunun bir sonu yok mu? Olmamalı mı? İsteklerimize dur diyeceğimiz bir nokta yok mu?
İnsanoğlu olarak her zaman doğruyu isteyemeyiz, bazen yanlış olduğunu bilsek de isteriz, bazen sebebini bilmesek de sadece isteriz, önemli olan nokta yanlış olduğunu bildiğimiz bazı istekleri ne kadar dizginleyebildiğimiz bana kalırsa. Sırf istiyoruz diye her şey olmak zorunda değil ne yazık ki. Yapmaya gücümüz varsa bile bazen yapmamak gerekir. Asıl güç, yapmak istediğimiz bir şeyi yapmaktan kendimizi alıkoymakta yatar. Yani bu asıl güç, iradedir. Çok iyimser bir motto vardır, derler ki: "İçinde kalacağına yap gitsin, sonradan yapmadım diye pişman olmazsın." Ancak bu motto göründüğü kadar da iyimser ve zararsız değildir, tam aksine bazen çok zararlı olabilir. Bazı şeylerin içimizde kalması gerekir, bazı isteklerin yerine getirilmemesi gerekir. İnsanın bazen kendini tutması gerekir. Bazen duygulara değil de mantığa tutunmak gerekir, katı olmak gerekir. İnsan çok şey ister, insanın istediği hiçbir zaman son bulmaz, hep "istiyorum" der, dikkat edin bir gün içinde kaç kez bu cümleyi kullandığınıza, canınızın her istediğini yaptıkça aslında içten içe benlik duygunuzu ne kadar beslediğinize dikkat edin.
Özgürlük her istediğini yapmak değildir. Bir söz vardır, der ki: "Özgürlüğün canının istediğini yapmak demek olduğuna hiçbir zaman inanmadım; özgürlük daha çok yapmak istemediğini yapmamaktır." Ben ise şimdi bu güzel söze bir ekleme yapmak istiyorum, "Özgürlük bazen yapmak istediğini yapmamaktır". Çünkü yapmak istediğiniz şeyi size isteten şey aslında içinizdeki ego ve benlik duygusudur, ve siz onun her istediğini yaparsanız aslında özgür değil, köle olursunuz. "İstiyorum"un kölesi olmak tehlikelidir, dolayısıyla gerçek anlamda özgür olmak, yeri geldiğinde bu egoya ve benlik duygusuna karşı koyabilmektir, gerçek anlamda özgür olmak her isteğinizin kölesi olmamaktır bazen de. Tekrardan söylüyorum, bazı şeyleri istememek gerekir ve bazı şeylerin içimizde kalması gerekir. Yoksa sadece istediklerimiz olduğu sürece var oluruz, olmadığı zaman ise dünya başımıza yıkılıyormuş hissine kapılırız, ama bazen olmaz, olmaz işte. Bundan daha doğal bir şey de yoktur zaten, tek önemli ve gerekli olan bunu kendinize kabullendirebilmek. Kendinizin ve isteklerinizin kölesi olmayın. Ayrıca, bütün bu söylediklerimi hepimizin sahip olduğu hayallerden ve hedeflerden ayıran ince bir çizgi var, bunu okurken o çizgiyi karıştırmayın lütfen. İnsan arzular olmadan yaşayamaz, önemli olan hangilerinin peşinden gideceğinizi iyi seçmek.
