Bir buhran yalnızlığı
Bir sıla hasreti kalbim delik
Yalnızım kelimelerimle
Bundan ben en zorlu dağlardan kayaları itmişimdir
Üstüme yuvarlanan tozları kirpiklerimle silip ayak izlerimi geriden gelenlere açmışımdır
Solamam bu zihniyetin ahval elçisiyken
Ben tenhanın ışığıyım
Yalnızlık yıkamaz loş sesimi
