Ruhumun kemirgenleri
Doymadınız mı daha?
Geri dönün ait olduğunuz karanlık tünellere
Ya ben salıvermişsem sizi tinselliğimin mabedine?
Büyük bir savaş bu, kadim çağlardan beri süren
Şüphe ve paranoyanın gölgesinde
İşte! Bir parça daha kopuyor ılık ve transparan elbisemden
Çıplaklığımın sülükleri
Daha ne kadar emeceksiniz varoluşumun neşesini?
Kartalın pençesi söküp atacak debelenen sancıları
O tepenin meltemi yanaklarımı okşayacak
Parmak uçlarım dölleyecek çicekleri
Ah! Bir yaprak daha düşüyor hayat ağacından
Münzeviliğimin hayaletleri
Bıkmadınız mı korkunun dönekliğinden?
Mezarlarınızda arayın silüetsiz zayıflıklarınızı
Verandamdaki güneş aydınlatacak soluk yüzleri
Bahçemin gizemi bana açılırken
Dizlerim toprakta, ellerim göğsünde
Ve bu tekinsiz yürek pompalayacak dünyanın tüm kanını
