Düşüncelerimi ve duygularımı gömdüm.

Marmara Denizi'nde.

Gemi yolculuğunda kaybettim gülüşünü.

Salgın hastalık, ekonomik buhran ve siyasi rezillikler.

Unutturmadı seni.

Dalgalarla dövüşürcesine aklımla kavga ettim.

Tek sığındığım ise hatıralarımdaki gözlerin.

Bir cehennem çaresizliği, 

Bir haklı dava belki de seninkisi.

Lakin unutamadım.

Rüzgarda dalgalanan saçlarını,

Kocaman gözlerini,

Bozkır topraklarını

Ve hatta pamuk tarlalarını. 

Zaman ise sadece akıp giden bir nehir. 

Bazen durgun, bazen hırçın... 

Hiçbir şeye çare değil. 

Yalnızlık, ölüm ve özlem sadece. 

Kocaman bir boşluk birikiyor. 

Gönlümden beynime doğru. 

Ve yok oluş yavaş yavaş... 

Şu an yine bir gemideyim.

Dinlediğimiz şarkı çalıyor. 

Keşke bir daha görseydim 

Senin yeşermeni...