Gücümün yetmediği hislerimi
gücümün yettiği cümlelere serpiştirip
Vurdum hançeri sevgisizliğinize
Dünya kadar sevgisizlik getirdi
beni bilmediğim bu hale
Bilmiyorum
çünkü içimde yerleşik
devasa bu boşlukta savruluyorum
İki haftada bir
aynamın bana kendini gösterdiği
başka bir alemde
hıçkırıklarımı ellerimle savuşturuyorum
Kalbimi yarıyorum kendimle
İçinde bıraktığınız tortuları kazıyorum
O yüzden ağlıyorum
hem utana sıkıla da değil
Kalbime cesaret ve merhamet ekiyorum
Bana sormadan kundaktan beri
ruhumu büyüttünüz bir hayli incitici
Sizden habersiz kendimi doğuruyorum
Ve var gücümle
İçimde ki çocuğa sesleniyorum
