Demleniyor gece avuçlarımda

Tütüyor yalnızlığın dumanı

Ölüme koştum genç yaşımda 

Kalıverdim arafın kapısında




20 yaşındaydım ilk seferinde

Öyle inanmıştım ki öleceğime 

Gerçeği kabullenemedim bir süre

Ölümü düşündüm Ölesiye 




23 ümde yeniden yenilince

Kaskatı bir ben gördüm suretimde 

Hiçbir korku taşımadan içimde

Teslim olmak istedim ölüme




Her gece biraz biraz

Ölümümü resmettim zihnimde

Ya bileklerim kanlar içindeydi 

Ya da bir merdiven boşluğunun dibinde...







Farkettim bir uyanışın sonunda 

Hayatım salt bir yanılsama

Kendimi yaşarken yok ettim

Yaşamayı en çok hakedenler 

Biraz ölmüştür aslında







Dilan Etik