sandım ki kapıyı kapatınca içeri giremez kötülükler
ve kapatırsam gözlerimi
bulamazlar sandım beni
gövdesini saklayamayan bir devekuşu gibi
ben görmezsem onlar yok olur sandım
tanrım
ne aptaldım!
ne çabuk kandım
belki bir gülüşe
belki bir çift güzel söze aldandım
mahkumiyetimi unutmak için
örülen duvarları boyadım
renk renk!
dediler, sen anarşist misin
dedim, ben renkli bir karakterim
sonra tuttum bir türkü söyledim
sesim de iyi değildir hani
utandım
baktılar soldan soldan
sustum
içimden mırıldandım
dediler, sen tarikatçı mısın
içten içe bela mı okursun?
dedim, benim içim temiz
anlamam belki arapçadan duadan
ama bilirim bir gözeten vardır
baktılar soldan soldan
sustum, yatağıma uzandım.
tanrım, ne aptaldım!
ben iyi olursam onlar da düzelir sandım
tuttum umudumu, bırakmadım
camın önünde menekşeler büyüttüm
gözümden bile sakındım
"bir menekşe kokusunda seni aramak var ya" diyordu bir abimiz
uzandım, kokladım
baktım, dedim, eee bunlar kokmuyor
tanrım
ne aptaldım!
bu şiiri kalktım
babamın sarhoş geldiği bir gecede yazdım
baktım gökyüzüne
kafamı kaldırdım
dedim, tanrım
ne çok aldandım.
