Evet! Benimki acılara tutunmaktı. Olmasaydım yeryüzünde eksikliğim hissedilmezdi. Hatta bazen çoğu için fazlalıktı bedenimin kapladığı yer. Birkaç aydır boşuna yaşıyorum gibi geliyor. Orda burda oyalanmak işte yaptığım. Kendi isteğiyle göçüp gidenleri vatan savunur gibi savunasım geliyor hep. Benim elimin kolumun bağlı olduğu konularda hep daha özgürlerdi. Zaten anlayamam insanoğlunun hep yargılama halinde oluşunu. Göçmek isteyeni neden tutarsınız ki.. Bağlanmamışsanız tabi! Belli ki benim en büyük sorunum buydu. 

Kafamın içinde yaşamak alışkanlık haline geldi. Suskunluğum dışardan görene sıkıcılık geliyordu. Çoğu zaman tercih edilmeme sebebim. Sıkıcı bir insanım çünkü. Kafam savaş halinde olsa da. Yine de içimdeki umut kırıntısı beni devam etmeye itiyor. Ama bir gün düşersem kaldırmayın. Gökyüzü en iyi yerden izlenir. ;)