gecenin bitmesini seninle sonlandıramıyorum. daha değersiz hissetttiremezdin. kendimi sende kaybetmişken senin sessizliğini dinlemek canıma battı. uyunur mu bu gece kapanır mı gözlerim... bekletene adım atamama, beklemekten daha acı. yaşamın kısalığı ve aniliğine vermiş olduğum tüm tepkilerin karşılığı: korkmak oldu sanırım hep. kaybetmek istemiyorum. olmasın diliyorum, seyrediyorum olurken. tek bildiğinin onu sevebilmek olduğu ve bunun verdiği hisle ayakta kalmaya direnmek. şey gibi yılbaşında ondan geriye doğru sayarken yavaş yavaş sayarken sırayla sevdiklerinizin yüzlerine bakarsınız bir dediğinizde en çok sevdiğinize bakar ve ilk ona sarılırsınız. bunlar hep bir çaba fark etmiyoruz. severken, ağlarken, korurken, kaçarken hep bi çabamız var. doğum günü çocuğu evde ve sen ona pasta yapmaya çalışıyorsun sessiz sessiz mutfakta her an sürprizin bozulacağı o endişe ile devam etmek. neye ihtiyacımız olduğunu bilemesekte bilenlerin yanında yürümeyi tercih edebiliriz. bazen de neye ihtiyacımızın olduğunu bilmektense neye ihtiyacın olmadığını bilmektir. neşenizi alıp gideni, sana sarılmayanı, çiçeklerini sulamayı önemsemeyeni, ağlarken sana omuz olmak istemeyeni bi tarafa koymayı öğrenebiliriz. hava da asılı kalmayı hak etmiyor yüreğimizdekiler. herkesi bulmasını dilerim. hayatta aceleye gerek yok, acele etme! olduğun yeri bil, sev ve tadını çıkar!