Gecenin sessizliğiyle paylaştım yeniden yalnızlığımı, yazmaya karar verdim yine. Yitirdiklerimi geri çağırdım sessizce, kahvemi yudumlarken harflere dokunmak iyi geldi bir dosta anlatır gibi.
Bugün ben sadece ben olmak istedim, uzun zamandır hissedemediğim güzel duygularımı çağırdım, iyi geldi.
Bugün mutluluğu çağırdım yeniden, şükredebilmeyi, vefayı.
Duygulanmak istedim bir çocuğun yüzündeki masumiyete, bir annenin yavrusuna şefkatine, bir çiçeğin muhteşem yaratılışına hayran kalmak istedim, iyi geldi.
Bugün bağlanmamam gerektiğini öğrendim hayatta hiçbir şeye ve hiç kimseye, bir gün elimden kayıp gidebileceğini anladım her şeyin. Hiç kimse için kendimden vazgeçmemem gerektiğini anladım, sıkıca sarıldım kendime, iyi geldi.
Bugün hayatta her şeyin olabileceğini, kötü zamanların insana neler yaptığını, fark etmeden dalıp gittiğim hüznün hayatı kaçırmama nasıl sebep olduğunu, benden neleri alıp götürdüğünü fark ettim, dua edemediğimi fark ettim eskisi gibi "Allah'ım senin yarattığın hiçbir canlıya bilerek ya da bilmeyerek bir zarar vermeme izin verme ve senin yarattığın hiçbir canlının bilerek ya da bilmeyerek bana zarar vermesine izin verme... Dualarımı geri çağırdım, iyi geldi...
Bugün ben, benliğimden uzaklaştığımı fark ettim ve geri çağırdım tüm yitirdiklerimi, iyi geldi...
28.11.2013
