Zafer sarhoşluğundan bir yudum alan her kimse başı döndüğünce zulmeder herkese. Yersiz tevazularla sergilediği performansı, ansızın bir gün düşer yer yüzüne. Nice alkışların kurbanı, patavatsız gülüşlerin göz bebeği ve ihtiraslı bakışların birinci elden tanığı olur bu her kimse. Gözleri ateş çanağına dönmüş bir kimse titreye titreye bekler karşısında. Yüzüne haykıracağı nefret için gün sayar. Çelimsiz vücudunda sakladığı, biriktirdiği her şey teker teker dökülür ortaya. Anlar olup biteni, sömürülmüştür iyi niyeti. Öyle barış elçisi gibi komplekslerle sürdürmez yaşamını. İzler, dinler ve tahlil eder. Yerinde sayar söyleyeceklerini. Korkar çünkü canavarın dehlizinden. Yığınla edilecek küfrü gülüşüyle örtbas eder. Gün gelir unutur gider. Kuru kalabalık kendini eyler de eyler.. Sevinç çığlıklarıyla gününü gün eder. Her biri girmiştir kuluçkaya, varmalıdır onlar da zaferin tadına. İçip içip kendilerinden geçsinler, varsın olsun kopya hüviyetlerine dönsünler. Kuvvetli bir alkış çalınmalı şimdi o orospunun çocuklarına. Zifiri karanlıkta yollarını bulabilsinler.
