Yoksa olduğumuz gibi kalırız. Hayatınızın oldukça rahat olduğunu hayal edin. Başka bir şey ister miydiniz? Zaten insanlık rahatlık, huzur, sükunet arayışında ve insanlığın bu sayılanlara sahip olduğunu düşünün. Böyle bir durumdayken herhangi bir talebi olur muydu? Cevap olmazdı ama sıkılmak denilen bir şey var. Bu da en muhteşem anları söndüren şeydir. En sevdiğiniz şarkıyı dinlemekten usandığınız ya da bir anda o şarkıyı artık hiç aramadığınız bir zaman olmuştur. Ne oldu ve tam olarak hangi noktada bu sıkılma denilen his başladı? Çok tuhaf değil mi? İnsanın doğasında anlamadığımız bir şey var ve her şeyin tadını kaçırıyor. İşte bizim de buna ihtiyacımız var tadımız kaçacak.


İhtiyaç deyince olumlu bir şey mi bu tadımızın kaçma durumu. Şu açıdan bakacak olursak dün bahsettiğimiz bir başkasını önemseme durumuna ulaşmamız için iyice sıkışmamız lazım. O zaman harekete geçeceğiz ve artık kendimizi düşünüp durmaktan kurtulabileceğiz.